روز گذشته سگ پیری که دچار تومور مغزی است و دیگر توان دویدن ندارد، جان صاحبش را که نگذاشته دامپزشک این سگ پیر را بکشد، از آتش نجات داد. اسکات سیمور اهل میشیگان صاحب بولداگ پیر است که دو هفته پیش دامپزشک قصد داشته وی را به دلیل تومور مغزی و ناتوانی در حرکت و دویدن بکشد اما با مقاومت اسکات بولداگ زنده ماند تا جان اسکات را نجات داد. زمانیکه خانه اسکات آتش می‌گیرد و این مرد جوان در داخل شعله‌های آتش گرفتار می‌شود بولداگ پیر با زحمت فراوان به داخل خانه شعله‌ور می‌رود و اسکات را در حالیکه به خاطر استنشاق دود بیهوش شده بوده با دندان بر روی زمین می‌کشد و وی را از خانه آتش‌ گرفته خارج می‌کند. اسکات معتقد است بولداگ پیر سگ بسیار باهوشی‌ است و این کار را برای تشکر از وی به خاطر اینکه نگذاشته دامپزشک وی را بکشد انجام داده است. بولداگ پیر در روزهای پایانی عمرش از ماموران آتش‌نشانی نشان شجاعت دریافت کرد

منبع : mehrnews

تفاوت این دوتصویر چیست؟

اگر مثل غازها باشيم!اگر به غازها وقتی از سرمای زمستان به مناطق گرمسير مهاجرت می کنند نگاه کنيد خواهيد ديد که آنها به شکل 7 پروازمی کنند. شايد علاقه مند باشيد بدانيد چرا.با پرواز به شکل 7راندمان پرواز در مقايسه با پروازبه تنهائی تا 71 درصد افزايش می يابد

درس اول:

 در يک مسير حرکت کردن و در قالب تيم کار کردن کمک ميکند تا سريع تر و آسان تر به مقصد برسيمبا کمک به يکديگر نتايج چشمگير تر خواهد بود

وقتی غازی گروه را ترک می کند ناچار است مشکلات تنها پرواز کردن و مقاومت هوا را تحمل کندبنابراين فوراً به گروه می پيوندد و از قدرت گروهی که پيشاپيش او حرکت می کند بهره می جويد

درس دوم:

در ميان و هماهنگ با گروه بودن و در يک جهت حرکت کردن ميزان تلاش را کاهش ميدهد و رسيدن به هدف را آسان تر می کند. در چنين شرايطی هر کسی هم کمک ميرساند و هم دريافت کننده کمک خواهد بود

وقتی رهبر گروه از پرواز خسته می شود ...به انتهای گروه رفته و غاز ديگری رهبری گروه را بر عهده می گيرد

درس سوم:

رهبری را به اشتراک بگذاريد. اجازه دهيد در همه وقت احترام متقابل بين ما حاکم باشد

مشکلات و کارهای طاقت فرسا را بين هم تقسيم کنيم. توانائی هايمان را روی هم بگذاريم و استعدادها، منابع و قدرتمان را شريک شويم  

وقتی غازها به شکل 7 پرواز می کنند با سرو صدای خود يکديگر را به جلو رفتن تشويق می کننددر اين صورت همه با يک سرعت به پيش می روند

درس پنجم:

وقتی تشويق شويم و به ما شجاعت داده شود پيشرفت ها چشمگير تر خواهد بود.تشويق و جرأت بخشيدن به موقع هميشه ايجاد انگيزه می کند،قدرت می دهد و کمک می کند تا بهترين نتيجه حاصل شود

وقتی غازی مريض يا خسته می شود

مجبور است گروه را ترک کند ...در اين صورت بعضی از غازها گروه را ترک کرده، به او کمک می رسانند و او را حمايت می کنند. اين غازها با او باقی خواهند ماند تا وقتی بميرديا بتواند دوباره به گروه باز گردد. در اين صورت غازهای کمک رسان، يا گروه ديگری تشکيل داده و يابه گروه اوليه می پيوندند

درس پنجم:

بيائيد در کنار هم بمانيم و به اينکه چه اختلافاتی با هم داريم توجه نکنيم، خصوصاً در مشکلات و چالش های بزرگ اگر کنار يکديگر باشيم و همديگر را حمايت کنيم، اگر بدون در نظر گرفتن اختلافاتی که بين ما وجود دارد، روح کار گروهی داشته باشيم،

خواهيم توانست بر مشکلات فائق آئيم

اگر ارزش واقعی دوستی را درک کنيم، اگر از احساس ما بودن و مشارکت آگاه باشيم

زندگی آسان تر خواهد شد و عمر پر بارتر خواهد گذشت

اين شيرماده پس از شكار آهو متوجه مي شودكه شكارش بارداربوده، او سراسیمه میشود، نخست تلاش میکند که تا بچه را نجات دهد، و از دریدن شکارش دست برمیدارد. اما وقتی نمیتواند بچه را نجات دهد بروی زمین در کنار شکارش دراز میکشد، عکاس بعدا پی میبرد که شیر سکته کرده است

وقتی فوتبال ایران در برزیل به یوزپلنگ‌ مدد می‌رساند!

    19 سال پیش، در نهم شهریور سال ۱۳۷۳- زمانی که خشکسالی امان زیستمندان استان یزد را بریده بود - یک مادر ایرانی - یک یوزپلنگ ماده - به همراه سه فرزندش برای نوشیدن آب، خود را به آبشخوری در نزدیکی شهر بافق رساندند، اما آن زیستمندان استثنایی وطن، هرگز طعم شیرین آب را مزه نکردند و به جای نوشیدن آن ماده‌ی حیاتی و گوارا، مورد حمله چند فرد غیربومی با چوب و سنگ قرار گرفتند. در این ماجرا دو فرزند جان خود را از دست دادند، مادر هم ظاهراً زخمی شد و از مهلکه گریخت، اما دیگر کسی هرگز ردی از او نیافت. فقط ماند یکی از فرزندان که توسط محیط بانی مهربان از دست آدم‌خوارها (بخوان: یوزخوارها!) نجات یافت، نامش را ماریتا نهاد و تا زمان مرگش در سال 1382 در پارک پردیسان تهران در اسارت و تنهایی به زندگی غریبانه‌ی خود ادامه داد ...
    این ماجرای دردناک، سبب شد تا گروهی از هموطنان عزیز ما، پیشنهاد نامگذاری نهم شهریور به نام روز ملّی یوز را طرح کنند. آرزویی که سرانجام در شهریور 1386 عینیت یافت و اینک هفتمین سال پیاپی است که این مناسبت یگانه در ایران گرامی داشته می‌شود. اما چرا؟
    چرا باید در کشوری که میلیون‌ها نفر از مردمانش در سخت‌ترین شرایط معیشتی به سر می‌برند، دل‌مان برای آب خوردن و خرامیدن یوز در وطن بسوزد و از تصور این که ممکن است روزی فرزندان این دیار دیگر شاهد حضور یوزها در ایران زمین نباشند، اندوهگین شویم؟
    مگر در این 50، 60 سالی که ببر مازندران را از دست داده‌ایم، برایمان اتفاقی افتاده است؟ مگر حالا که دیگر از شیر یال کوتاه ارژن در ایران‌زمین خبری نیست، حال‌مان بد شده است؟ خب، یوز هم برود به همانجا که پیش‌تر دو گربه سان دیگر وطن رفته‌اند و تمام!

    یادمان باشد که در زمانی نه چندان دور، شمار یوزپلنگ‌های موجود در جهان به بیش از یکصدهزار قلاده در متجاوز از ۴۴ کشور جهان می‌رسید؛ آنگاه این تعداد به حدود ۱۵ هزار قلاده در ۲۷ کشور جهان تقلیل یافت و اینک در خارج از قاره آفریقا، فقط یک کشور دیگر در جهان باقیمانده که هنوز شاهد خرامیدن یوز در سرزمینش است: ایران! آیا قدر این موهبت، قدر این امتیاز بی‌رقیب را می‌دانیم؟
    یوزپلنگ آسیایی، تیزپاترین موجود زنده زمین، نماد زیبایی، کشسانی، مقاومت، شکوه و چالاکی طبیعت جهان، امروز فقط در ایران حضور دارد و می‌خرامد؛ نگذاریم تا این آخرین پناهگاه زیباترین گربه‌سان جهان، به آرامستان ابدی‌ و تاریخی‌اش بدل شود. روزگاری در این کشور بیش از 400 قلاده یوز زندگی می‌کرد، اما اینک شمارشان به زحمت به عدد هفتاد قلاده کاهش یافته است و این یعنی: در خطر انقراضی قطعی واقع شده‌اند.
    ما باید بدانیم که اگر حال یوز خوب باشد، یعنی حال طمعه‌های یوز، علفخوارانی چون آهو و جبیر و قوچ و میش و ... هم خوب است و اگر حال آهوها و میش‌ها خوب باشد، یعنی چمن‌زارها و مراتعی آباد هنوز در این سرزمین وجود دارد و وجود مراتعی آباد، خود نشانه‌ای از کیفیت درخور منابع آب و خاک این سرزمین خواهد بود؛ شناسه‌ای که مهم‌ترین دلیل ماندگاری کیفیت زیست در سرزمین برای انسان‌هایی است که ایرانی خطاب می‌شوند و آب و خاک‌شان را بسیار دوست دارند.
    به قول استاد وهاب‌زاده عزیز، این برای نخستین بار است که در کشور ما یک روز ملی برای حفاظت از یک گونه‌ی غیر انسان، آنهم با حس مسئولیت و خودانگیخته از جانب مردم و نه دولت، بزرگ داشته می‌شود. باید قدر این حرکت و هم‌افزایی ملّی را بدانیم و مناسبتش را سزاوارانه حرمت نهیم. به همین مناسبت به همت انجمن یوز ایران، جشنواره‌ای به مدت دو روز از فردا - هفتم شهریور 1392 - در محل باغ وحش تهران برگزار می‌شود؛ جشنواره‌ای که با حضور در آن، بی‌شک کودکان ایرانی، درخواهند یافت چرا باید قدر فرصت حضور یوز در ایران را بدانیم و با کمک به ماندگاری‌اش، کسب و کار بیابان‌سازها را از رونق بیاندازیم.

شان لو وگان یک انگلیسی اهل منچستر است که سگ ها را خیلی دوست دارد. او بیش از یک ماه است که در محل نگهداری سگ های ولگرد زندگی می کند.

به گزارش جام؛ او هدفش را از این کار بالا بردن آگاهی مردم از وضعیت اسفناک سگ های ولگرد اعلام کرده و مردم را تشویق نموده تا بجای خرید حیوانات خانگی هزینه ای را بابت نگهداری بهتر این سگ ها پرداخت کنند.

شان یک طراح وبسایت 35 ساله است که برای نشان دادن وضعیت بد سگ های جمع آوری شده از سطح شهر، 35 روز را در قفس سگ های ولگرد گذرانده است.
او قصد دارد با نمایش مستقیم زندگی خود در اینترنت هزینه ی 7.5 دلاری بابت اشتراک افراد دریافت کند و آن را در راه کمک به این پناه گاه صرف کند.

با این کار مردم به صورت زنده می توانند غذا خوردن و خوابیدن او را به همراه سگ ها مشاهده کنند و یک تجربه ی کاملا واقعی بدست آورند.
او فقط یک ساعت در روز برای استفاده از توالت و هوای تازه از قفس سگ ها بیرون می آید.